Piek

De wekker liep gevoelsmatig te vroeg af.
Op het werk werden bezuinigingen medegedeeld die de boel nog meer doen verschralen, tot op een ondergrens.
De belangrijke fax kon niet verstuurd worden.
Het winkel-pin-systeem lag plat in het hele land, dus moest ik de volle boodschappentas in de winkel achterlaten en wel 5 minuten "om"fietsen naar de geldautomaat waar wel gepind kon worden.

En toen...

... toen viel de VPRO-gids op de deurmat. Hoewel een fijn tijdschrift, was dat op zich nog niet voldoende om m'n dag weer goed te maken. Een aankonding daarin deed echter in één klap alle ellende van vandaag verbleken en vergeten.
En dat terwijl het toch eigenlijk geen verrassing had moeten zijn. Het is immers al járen een vast baken in deze donkere dagen voor Kerst enzo. Zo'n (blijde) gebeurtenis die elk jaar op hetzelfde moment terugkomt waardoor het je een zeker houvast, overzicht of structuur biedt, en je doet beseffen dat de tijd toch wel snel gaat ("Asjemenou, is het al weer..."). Zoals voor sommigen de eigen verjaardag, of het begin van de vakantie, of carnaval, ofzo (*). Zoiets, snap je?!
Ik had het dus kunnen weten. Het is immers bijna half november. En als het bijna half november is, dan is HET dus bijna zover.

Hè?
Neejuh! Ik heb het niet over de intocht van Sinterklaas. Dat wás altijd zo'n hoogtepunt bijna half november, totdat...
Wat zegt u?
Nee, ook niet de Nationale Wetenschapsquiz. Dat was inderdaad ook iets om naar uit te kijken, zo met Wim T., maar die doet ut nie meer (*geeft vette knipoog naar zus D.*).
Nee hoor, ook niet Het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Was lang vaste prik, tot ik er naar mezelf toe voor uit durfde te komen dat dat te moeilijk voor me is.

Nee joh, ik heb het over een programma... wat zeg ik... Life-Event dat alle zojuist genoemde hoogte- en/of lichtpunten ver, heel ver achter zich laat.
Ik heb het over...

DOMINO D-DAY!!!

Man, dat is volgende week vrijdag al weer!!! Domino D-day! Nog maar 8 nachtjes slapen. En dan: weer een hele vrijdagavond smullen en genieten. Mmm, lekker...
Domino D-day.
En dan gaat het me niet eens zozeer om die steentjes, hoor; die zien er eigenlijk elk jaar hetzelfde uit. Het record-aspect boeit me ook niet zo; of er nou 4 miljoen of 5 miljoen vallen, ik geloof het allemaal.
Nee, het is mij toch vooral te doen om die leuke Hans Kraaij jr. die het elk jaar weer zo fan-tas-tisch weet (over) te brengen, met zijn wervelende commentaar en diepgaande interviews.
Maar nóg meer dan Kraaij kluistert DE AORTA mij aan de buis. Of liever gezegd: de uitleg omtrent (de precieze werking van) de aorta, de onderstreping van het belang van deze levensader voor de valvoortgang ("zolang de aorta loopt, is er niks aan de hand, mensen"), en het verdere aorta-commentaar ("mensen, de aorta loopt nog", "ai, daar dreigde de aorta even te stokken", "ai ai ai, daar gaat het even goed mis, maar de aorta, die nog steeds loopt, mensen, vangt het probleem mee op") dat de spanning tot ongekende hoogte opvoert. Ik kan er maar geen genoeg van krijgen. Ik vind dat keer op keer toch zo'n leuk en boeiend verhaal! Gelukkig dus maar voor mij dat dat ongeveer 20 keer per uur verteld wordt.

Goed, het moge duidelijk zijn waar ik volgende week vrijdagavond ben: thuis op de bank bij SBS6 en in de zevende hemel.

(*) deze voorbeelden komen voor het grootste deel nièt uit eigen ervaring