Sinterklaasje Bonnebonnebonne

Gisterenavond kwam ik, na een paar uurtjes oppassen, met de auto bij mijn huisje aan, en er was - zoals vrij gebruikelijk op dit soort momenten - in de buurt geen parkeerplek meer vrij. Eén van de weinige, kleine ongeneugten - wat zeg ik: niet meer dan een onhandigheidje - van het wonen in het centrum van een stad. Ik dacht: "Ik laat me niet kisten, en parkeer de auto op een tijdens winkelopeningstijden betaalde parkeerplek iets verderop maar toch nog best dichtbij, aangezien het nu geen winkelopeningstijd meer is en ik morgen al voor de winkelopeningstijden beginnen weer met de auto naar school ga".
Dat dacht ik. En zo gedacht, zo gedaan.

Een uurtje later besloot ik dat het heus beter uitkwam om de volgende dag in plaats van een halve lesdag een hele lesdag te spijbelen (en vergat daarbij ......).
Te SPIJBELEN, ja! Ik ben een verantwoordelijke student, maakte in deze een verantwoordelijke keuze die het negatieve predikaat 'spijbelen' (dus) eigenlijk helemaal niet verdient, maar toch... blijkbaar gonsde het in hogere of lagere sferen waar onze rationaliteit en realiteit geen plaats hebben al snel: "Tssssss... ze spijbelt, ze spijbelt, ze spijbelt", en strafte God of Sinterklaas of welke onverlaat dan ook die meent de dienst te moeten uitmaken, onmiddellijk:

In-der-daad: een parkeerbon!

Moraal van dit verhaal:
* Mijn (wijze) vader had gelijk toen hij gisterenmiddag zei dat ik niet alleen die avond moest oppassen maar altijd.
* Iemand anders de schuld gegeven van je eigen sufk.tterig gedrag is zo gepiept.
* Met de fiets naar het oppassen is ook zo gek nog niet.
* Enzovoort etcetera.

Waarom kwajongens, booswichten of (andere) bandieten het trouwens ook nog nodig vonden de linker buitenspiegel van de auto kapot te trappen, is mij nog niet helemaal duidelijk. (Eén van de kleine ongeneugten van het wonen in het centrum van een stad?)