Raam, ruit en reflectie
Gisteren in het regiokatern van het Brabants Dagblad:
Ik lees de twee artikeltjes en ik proef mogelijkheden.
Constructieve, vruchtbare mogelijkheden voor de (vier) hoofdrolspelers in deze (twee) op zich nare situaties.
Jullie ook?
(Zo ja, welke?)
En proeven jullie ook dat ik het op dit webstekje de laatste – pak ‘m beet – twee weken blijkbaar moet hebben van andermans leed, verhalen en toestanden (zie het vorige logje, het logje dáárvoor, en de deze)?
Dát noopt tot (zelf)reflectie en het stellen van (retorische) vragen: ben ik een slachtoffer van dit voyeuristische tijdperk, heb ik hinder van een writer’s block (en wie weet daar trouwens een goede, mooie Nederlandse term voor?), heb ik te weinig tijd voor verhaaltjes-geheel-uit-eigen-koker, hèb ik geen verhaaltjes-geheel-uit-eigen-koker (lees: zijn mijn leventje en ik saai (aan het worden)), heb ik geen tijd voor leed-of-toestanden-uit-eigen-doos, hèb ik geen leed-of-toestanden-uit-eigen-doos (lees: ben ik domweg gelukkig (aan het worden)), is de muze (hè…? wiè?) misschien op vakantie, ……, ……, …… ???
Weet je wat: als jullie deze vragen, de eerste twee uitgezonderd, nou ‘ns lekker niet gingen beantwoorden, en mij dit nauwelijksietszeggend logje “vergeven” ......
(Strak plan.)
(Al zeg ik het zelf.)
2 Comments:
Ik lees het stukje en vraag me af of die pot nu door de ruit van de ex-man ging, of door de ruit van de nieuwe vriendin van de ex-man.
Wonen ze inmiddels samen, of heeft de plaatselijke reporter een fout gemaakt?
Misschien een aanleiding voor een stukje Tilburgse onderzoeks journalistiek van jouw kant. Ga er op uit!
is het dezelfde pot?...ow the suspence is killing me :-)
Een reactie posten
<< Home