Pakken

Da's nou al de 5e keer in 3½ week tijd... de jongen van Phitron aan de voordeur. Steeds dezelfde.
Met een pakketje. Niet steeds hetzelfde. En niet voor mij...
A la, de eerste keer nog wel. Dat was op 30 augustus. Toen leverde hij de gebruikelijke maar elk jaar weer verrassende en prachtige bos rozen voor m'n verjaardag (die natuurlijk niet van hem zelf kwam, maar van de bloemist, in opdracht van de mannen hier in huis). Weliswaar 3 dagen te laat, maar daar kon hij ook niks aan doen. Dat lag gewoon hieraan.
De tweede tot en met de vijfde keer waren de pakketjes voor resp. overbuurman J., linkerbuurvrouw V., rechterbuurvrouw B. en wederom overbuurman J., allen op het moment van bezorging niet thuis. En omdat ik meer een goede buur dan een verre vriend ben, wilde ik de pakketjes wel in ontvangst en zolang in bewaring nemen, vooral omdat die steeds dezelfde jongen dat steeds zo vriendelijk verzocht.

5 keer in 3½ week... diè jongen... met geen pakketje voor mij...
Je zou er bijna iets (meer) van gaan denken...
Belt ie wel aan bij die buren, bijvoorbeeld, of komt ie rechtstreeks naar mij?
Zo ja, waarom toch?
Omdat ie me "gère ziet"? Of omdat ie denkt: "Die's altijd thuis, altijd raak dus"?
Als dat laatste het geval is, heeft ie zeker en vast een heel verkeerde indruk van me. Goed, ik bèn ook altijd thuis als hij aanbelt (hoewel..., misschien ben ik wel 'ns niet thuis als hij (toch) aanbelt), maar ik ben niet altijd thuis. Ik ga heus de deur wel uit, en best regelmatig ook nog. "Muurbloempje", zal hij desalniettemin denken.

Nah, tis mijn type toch niet.