Boekje van eigen deeg

Gisterenmiddag kwamen Pajos en Kleinezus weer ‘ns spontaan op bezoek. Ze brachten kersenappelflappen mee. We zaten die net lekker op te peuzelen en te keuvelen toen vriendinnetje K. mij – ook heel spontaan – met een bezoekje kwam vereren. Voor haar geen appelflap. We hadden immers slechts drie inmiddels aangevreten exemplaren, en hoewel we die graag met haar wilden delen – niets is immers te weinig om te delen, nietwaar – voelde zij zich daar te goed voor. Bovendien had ze juist een appel achter de kiezen. Toen maar een plakje blader- deeg in de oven gelegd.
K. werkt in de leukste en beste boekenwinkel van T. Kleinezus en zij babbelden daar wat over. Zo vertelde ze over haar (leuke) collegae, en dat één van hen er een x aantal uren per week voor voornamelijk de boekhouding is.
Ze vertelde dat, en sindsdien blijf ik me maar afvragen: wat doe je precies als je in een boekenwinkel aan het boekhouden bent? En of dat nou wel zo handig of gezond is voor die boekenwinkel.