Irritand

Een dag of twee trug las ik een logje. Vandaag stond ik m’n tanden te poetsen en toen moest ik aan dat gelezen logje denken. Niet zo heel vreemd, want dat logje gáát over tanden. Sterker nog: het gaat over schone tanden en kiezen. En over de welgemeende of zonodig dwingende adviezen van mondhygiëniste en tandarts. Dus voila, je poetst je tanden en je denkt aan een logje over frisse gebitten (15.02.2006).
Ik heb dat ook. Dat ik eens in de zoveel maanden naar de mondhygiëniste ga en allerlei adviezen voor m’n kiezen krijg. Niks mis mee, als je het mij vraagt. Zij is de deskundige en ze wordt er voor betaald. Dus.
Maar nou heb ik ook een electrische tandenborstel. Jahaa, C L A U D Y . H E E F T . E E N . E L E K T R I S C H E . T A N D E N B O R S T E L !!! Claudy heeft géén afwasmachine, Claudy heeft géén wasdroger, maar ze heeft WEL een electrische tandenborstel. Zo! Alleen, die electrische tandenborstel van Claudy heeft een mateloos irritante eigenschap. De electrische tandenborstel hapert na precies twee minuten onafgebroken te hebben gedraaid voor een seconde of wat. Dan gaat het dus een hele tijd lekker steady van zzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzzz-zzzzzzzzzzzzzzzzzzz (2 min.) zeg maar, en dan even van rrr-rrr-rrr (seconde of wat) of zoiets. En dan weer 2 minuten zzzzzzzzzzzzzzzzzz enz.
Jaa, mmm, zeg maar, ik hoor ze al, voor de draad ermee, met die welgemeende adviezen:
“Dan istie nie goed opgelaaje!!!”
“Dan moet je ‘m ‘ns een keer goed schoonmakuhhh!”
“Dan issie onderhand misschien wel ‘ns een keer versletuh!”
Neehee, zeg ik dan op mijn beurt, dat is allemaal niet. Het hóórt er gewoon bij, al is het reuze irritant, zeg ik dan. Kijk, iemand of meerdere iemanden hebben ooit beweerd of bewezen dat (minimaal) 2 minuten je tanden poetsen ‘goed’ is. ‘Goed’ is dan weer zo’n relatief of subjectief begrip, maar dat zeggen ze. Daar kan ik verder ook niks aan doen. Dus “Kom”, zeiden die jongens van Braun, “daar doen we iets mee”. “We maken onze electrische tandenborstel zó dat ie na de ma-gi-sche 2 minuten de onwetende consument een signaal geeft dat het zo wel genoeg is met diens gepoets. Tijd is geld, klant is koning, gemak dient de mens en blah-di-blah”.
Dat ik nou eenmaal langer poets, omdat dat moet of omdat ik dat wil of omdat ik nou eenmaal een beetje traag ben, dáár wordt dan weer niet aan gedacht! Net zo min als aan dat er toevallig óók mensen zijn die kunnen tandenpoetsen èn klokkijken. “Nee, we kauwen (!) het ‘ns lekker allemaal voor. Leve de betutteling. En de sociale controle. En Idols Big Brother".
(Ja, ik denk nu dat er zelfs een verborgen cameraatje in die betuttelende tandenborstel zit, denk je niet?)
Weet je?
Het zou verboden moeten worden, tandenborstels met tijdmechanismes. Dat zou het. Alsof ik potjandikkeme niet zelf meer kan kiezen (!) hoe lang ik m’n tanden ga staan te poetsen. Er wordt te pas en te onpas vanalles verboden – roken, je legitimatie niet bij je hebben, enzo – maar de schandelijke belediging en laatdunkende bejegening van een hele tandenpoetsende natie… ho maar.
(Zal wel weer iets met ‘Ghedooghhhgrhhbelajt’ – om hen even te citeren – te maken hebben.)