Pot en ketel, klok en klepel

Godallemachtig, wat word ik toch af en toe he-le-máál niet goed van dat slappe, wazige gelul. Ik bedoel, ik mag dan wel in 'de softe sector' werken, maar dat wil nog niet zeggen dat ik buiten m'n werktijden (ook) op dat vage gezever zit te wachten. Ja, niet dan?! Kom op zeg. To the point graag, astebliefdankuwel. Gewoon zeggen wat er verwacht word. Wat ik moet doen om het goed te doen, ja, zo moeilijk is dat toch niet. En vooral weten waar je het over hebt. Klok en klepel, weetuwel.
Pffffffff... . En zzzzzzzucht... .

Nee, lieve medewebloggers (en meeste zo niet alle andere bezoekers), voel je geenszins aangesproken. Ik heb het niet over jullie. Jullie logjes lees ik met smaak en graagte. Ik smul van jullie verhalen. Ook (juist?) als ze van een slap-geouwehoer-kaliber zijn of (op z'n minst) met een vette knipoog . Ik hou heus van een beetje of een beetje veel gelul, gezwets en geouwehoer. Als het maar gelul, gezwets en geouwehoer om het gelul, gezwets en geouwehoer is. Als de ouwehoer zichzelf (op dat moment) niet al te serieus neemt.
Maar áls het er dan een keer op aankomt, als het dan 'ns wel serieus moet: beide beentjes op de grond graag en terzake.

He, heerlijk, zo'n eigen webstek waar je ongegeneerd je ei kunt spuwen.
Ik ben het weer ff kwijt, hoor.
Bedankt!