Geschil

Hoewel ik een aardig leuk keukenprinsesje ben - ik kan best wel goed afwassen en nog beter koken - heb ik de laatste tijd van koken / eten / eten koken een beetje een potje en me er met een jantje-van-leiden-met-Franse-slag vanaf gemaakt. Dat komt omdat ik het zo druk heb (gehad) weetjewel. Met vooral het uitvoeren van ontwerpopdrachten voor school en voor heuse opdrachtgevers. Dus passeerde in de afgelopen weken vaker dan gemiddeld af-voer als pizza en frites de menu-revue.
Zo haddik van de week van die kant-en-klare gebakken aardappeltjes. Nee, niet dat je die dan gebakken en warm en al, zo in de buurtsupert koopt, he he. Nee, die zijn dan al voorgekookt of zo en die hoef je dan alleen maar in de pan met een laagje vet te laten glijden en 'ns omgooien.
Die ik had gekozen, waren voorbereide aardappeltjes mèt schil. Dat leek me wel 'ns lekker.
En dat waren ze ook. Lekker. Zonder meer.
Maar wat ik dan weer niet snap, he... dat een onsje van die krengen mèt schil aso veel duurder kost dan die zonder schil. Ik bedoel... een schilletje meer of minder (moeten) schillen (door producent dan wel consument)... dat schilt nogal, niet?