Kom op bezoek...
Hoe en wanneer het precies ontstaan en/of gegroeid is, weet ik niet precies, maar ‘Barbapapa’ is sinds jaar en dag een terugkerend ‘hot item’ binnen het gezin waarin ik ben opgegroeid. Barbapapa en zíjn gezin zijn er een eigen leven gaan leiden, en soms lijkt het alsof ze er altijd al bij hebben gehoord. Alsof Barbapapa en Barbamama onze tweede ouders zijn, en Barbabee, Barbalala, Barbabientje, Barbabob, Barbabella, Barbabenno en Barbaborre onze broertjes en zusjes.
(Wie nu (al) denkt: “Die spoort niet helemaal”, zou best wel ‘ns gelijk kunnen hebben. Je weet het niet…)
Aan Barbapapa en de zijnen weten we steeds weer een schat aan oneliners, liedjes, grapjes, spelletjes en wat dies meer zij, te ontlenen.
Toen Pa en Ma (de echte, van vlees en bloed) een paar jaar geleden 40 jaar getrouwd waren, wilden wij kinderen (de echte, van vlees en bloed) iets leuks en/of speciaals doen op die dag. Net als ‘Barbapapa’ heeft het fenomeen ‘boetseren’ een vrolijke status en een lange dito geschiedenis binnen het gezin de V.-D. Toen de kinderen enkele weken voor de trouwdag bij elkaar kwamen om dingen te bedenken ter invulling ervan, waren 1 en 1 snel bij elkaar opgeteld: we gaan een workshop ‘Barbapapa Boetseren’ doen.
Bij een keramiek-atelier in de buurt vond Grotezus de ruimte en de mensen om onder professionele begeleiding deze wens in vervulling te doen laten gaan. En op die prachtige donderdagochtend van begin april 2004 zaten we met z’n achten vreugdevol en gepassioneerd Barba’s te kleien. Wat een feest!
De 8 Barba’s sieren nog altijd de schoorsteenmantel in het ouderlijk huis. (Met de Kerst krijgen ze allemaal een Kerstmanmuts op van mijn moeder, en met Pasen een gele strik. Tip voor dit jaar, mam: geef ze met Pasen een een halve eierschaal op het hoofd, dan worden het Calimero-Barbapapa’s.)
Nog niet zo lang geleden hoorde ik van Grotezus die het weer van Kleinezus had, dat de vriendin van de buurvrouw van de tante van de juf van het neefje van de groenteboer onze geboetseerde Barba’s ergens op het Internet had gezien. ONZE Barba’s. Dat klonk te mooi om waar te zijn, dus ik hedenochtend maar ‘ns op zoek om het tegendeel te bewijzen. Maar het is heus: onze Boetsie-Barba’s vereeuwigd op een Internet-pagina als voorbeeld van hoe je je eigen boetseerworkshop kunt vormgeven.
Hi-lá-risch!
Ja, ik kan me héél goed voorstellen dat alles alleen maar leuk is als je er bij bent (geweest).
(Wie nu (al) denkt: “Die spoort niet helemaal”, zou best wel ‘ns gelijk kunnen hebben. Je weet het niet…)
Aan Barbapapa en de zijnen weten we steeds weer een schat aan oneliners, liedjes, grapjes, spelletjes en wat dies meer zij, te ontlenen.
Toen Pa en Ma (de echte, van vlees en bloed) een paar jaar geleden 40 jaar getrouwd waren, wilden wij kinderen (de echte, van vlees en bloed) iets leuks en/of speciaals doen op die dag. Net als ‘Barbapapa’ heeft het fenomeen ‘boetseren’ een vrolijke status en een lange dito geschiedenis binnen het gezin de V.-D. Toen de kinderen enkele weken voor de trouwdag bij elkaar kwamen om dingen te bedenken ter invulling ervan, waren 1 en 1 snel bij elkaar opgeteld: we gaan een workshop ‘Barbapapa Boetseren’ doen.
Bij een keramiek-atelier in de buurt vond Grotezus de ruimte en de mensen om onder professionele begeleiding deze wens in vervulling te doen laten gaan. En op die prachtige donderdagochtend van begin april 2004 zaten we met z’n achten vreugdevol en gepassioneerd Barba’s te kleien. Wat een feest!
De 8 Barba’s sieren nog altijd de schoorsteenmantel in het ouderlijk huis. (Met de Kerst krijgen ze allemaal een Kerstmanmuts op van mijn moeder, en met Pasen een gele strik. Tip voor dit jaar, mam: geef ze met Pasen een een halve eierschaal op het hoofd, dan worden het Calimero-Barbapapa’s.)
Nog niet zo lang geleden hoorde ik van Grotezus die het weer van Kleinezus had, dat de vriendin van de buurvrouw van de tante van de juf van het neefje van de groenteboer onze geboetseerde Barba’s ergens op het Internet had gezien. ONZE Barba’s. Dat klonk te mooi om waar te zijn, dus ik hedenochtend maar ‘ns op zoek om het tegendeel te bewijzen. Maar het is heus: onze Boetsie-Barba’s vereeuwigd op een Internet-pagina als voorbeeld van hoe je je eigen boetseerworkshop kunt vormgeven.
Hi-lá-risch!
Ja, ik kan me héél goed voorstellen dat alles alleen maar leuk is als je er bij bent (geweest).
afz.: Claudy @ 12:08 p.m.
2 ~ Zeg jij d'r nou ook 'ns iets van!
2 Comments:
Haha, grappig. Ik mis alleen nog de kleur op de geboetseerde Barbapappa's. Nu is het nogal moeilijk ze te herkennen.
Misschien iets voor de volgende workshop: "Gekleide Barbapappa's kleuren"?
'Kunnen watze witze wollen' tralala,
maar ehm... het feit dat jullie bedacht hadden te gaan barboetseren,... wil dat zeggen dat er meer mensen dat...ehm...zo doen in hun vrije tijd?
:-)
Een reactie posten
<< Home