21 juni 2006

Akelig

Ik vind het toch een beetje akelig.
Dat als je naar vrienden en bekenden met Gmail een mailtje stuurt waarin je schrijft dat je binnenkort gaan verhuizen en nog wat (tweedehands) spullen ter inrichting zoekt, en daarbij kwinkslaggerwijs even refereert aan de "aanbrekende vakantieperiode waarin vaak dingen ineens niet meer van pas komen en (schaamteloos) worden afgedankt, zoals honden (wat natuurlijk geen dingen zijn, maar dit even terzijde), die dan vlak voor de grens aan een boom worden geknoopt", en je leest dat mailtje een halve minuut na verzenden nog even na, dat er dan rechts in beeld ineens 4 ‘gesponsorde links’ verschijnen, naar 4 websites van resp. een bedrijf waar men een puppy en/of een bench kan kopen, een bekende (online)winkelketen waar je álles voor je uitzet kunt kopen (die bekende winkel waar
collega-webloggert A. so sad happy van wordt), een bedrijf dat hondentoiletten voor in huis aanbiedt en een ‘organisatie’ via welke men “méér dan 7000 huurwoningen kan (ver)huren”.
En dan weet ik natuurlijk wel dat er niet iemand van vlees en bloed ergens (stiekem) mijn mail zit te lezen, heel errug snel op het Internet op zoek gaat naar ‘interessante, op mijn situatie aansluitende’ websites, en dan de links naar die sites in mijn mailbox weet te pleuren, maar toch…

10 juni 2006

Kleine, wondere wereld II

Een heeeeeeele tijd geleden schreef ik dit logje. Een heeeeeel lang(dradig) verhaal wat je nu dan ook maar niet moet lezen. Daar is het veels te warm voor, vind ik. Waar het om ging, was dat ik gefascineerd was door de diverse voor mij (toen nog) raadselachtige (totstandkoming van de) verbanden tussen (schrijvers en lezers van) weblogs in Weblognederland. Ik schreef even hoe ik tot webloggen was gekomen en welke weblogs ik hoe, en waar, had gevonden. O.a. dat ik het weblog van Ary he-le-maal zel-luf had gevonden, en dat van Paool via Peet.
Nu ben ik opnieuw gefascineerd, en vraag me af of Ary en Paool, naast de paar lieve mensen uit vrienden- en familiekring mijn trouwste bezoekers, elkaar via dit nederige logje hebben “gevonden”. Want dat ze elkaar(s weblog) hebben gevonden, dat heb ik heus wel in de gaten.
En da vinnik leuk! En het doetternietoe hoe, hoor. Kwillut nie eens weten. Tis gewoon leuk, grappig ook, om “overal” (op het web) “bekenden” tegen te komen.
Nou, dat.

p.s.
Als het waar is, dan is dat wel mijn derde (onbewuste en/of –bedoelde maar) succesvolle koppelpoging, he…
’t Kan ook zijn dat Peet ze gekoppeld heeft; op
Toblijn zijn ze nl. ook al ‘ns allebei gesignaleerd.

p.s.
Denk nou niet dat ik jaloers of een stalkert ben.

03 juni 2006

Geschil

Hoewel ik een aardig leuk keukenprinsesje ben - ik kan best wel goed afwassen en nog beter koken - heb ik de laatste tijd van koken / eten / eten koken een beetje een potje en me er met een jantje-van-leiden-met-Franse-slag vanaf gemaakt. Dat komt omdat ik het zo druk heb (gehad) weetjewel. Met vooral het uitvoeren van ontwerpopdrachten voor school en voor heuse opdrachtgevers. Dus passeerde in de afgelopen weken vaker dan gemiddeld af-voer als pizza en frites de menu-revue.
Zo haddik van de week van die kant-en-klare gebakken aardappeltjes. Nee, niet dat je die dan gebakken en warm en al, zo in de buurtsupert koopt, he he. Nee, die zijn dan al voorgekookt of zo en die hoef je dan alleen maar in de pan met een laagje vet te laten glijden en 'ns omgooien.
Die ik had gekozen, waren voorbereide aardappeltjes mèt schil. Dat leek me wel 'ns lekker.
En dat waren ze ook. Lekker. Zonder meer.
Maar wat ik dan weer niet snap, he... dat een onsje van die krengen mèt schil aso veel duurder kost dan die zonder schil. Ik bedoel... een schilletje meer of minder (moeten) schillen (door producent dan wel consument)... dat schilt nogal, niet?