Poezzz

I.M.

Suplies!

Sinterklaasvierders... dat zijn we.
Toch vindt onze Sinttraditie ook dit jaar weer met de Kerstdagen plaats. Soms komt dat nou eenmaal beter uit.
Als je dan begin oktober al (digitaal) lootjes hebt getrokken, en er op dat moment nog van uit gaat dat je het rond 5 december viert zoals het hoort, en je besluit dan later toch om het op 25 december te doen omdat dat nou eenmaal beter uitkomt, dan krijg je ineens zomaar bijna 3 weken (extra tijd) cadeau. Toch? Dan zou je toch denken dat je dan rond bijvoorbeeld 21 december ofzo al lang en breed klaar bent met surprise maken, dichten en cadeautjes en tapas verzinnen, kopen en maken.

Nee, inderdaad!

Ho ho ho, ik ben doorgaans dan wel een alles-op-het-laatste-moment-doener, dit keer ligt het echt vooral aan een zeer traag op gang komende inspiratie, ja!
Ho ho hoe dan ook: vanaf het moment dat dit logje gepost is, ben ik alléén nog maar bezig met materialen kopen, daarvan een surprise in elkaar flansen [ ;-) ], gedichten maken (zeker voor GrBr een héél lang), cadeautjes kopen, tapas maken, ..., ...
Ik zal probéren om tussendoor nog wat te eten en te slapen, goed?!

Wil je trouwens weten wie ik heb? Klik dan hier. FAMILIE DE V. EN AANHANG EN SPRUITEN ZIJN UITGESLOTEN VAN DEELNAME! NIET klikken dus, Pajos, Tine en GrBr!

Hak op tak

Vanavond Het Groot Dictee der Nederlandse Taal.
Ik ben een (Nederlandse) taalliefhebber, en in den beginne deed ik Het Dictee altijd “vrolijk” mee. Die vrolijkheid bleef al snel achterwege; met altijd (veel) meer fouten dan gemiddeld vergaat het lachen je al gauw. Al een paar jaar nu heb ik de pen, de inkt en het schrijfpapier maar in de secretaire gelaten. Daarbij: om één of andere reden moet ik altijd werken als het Het Groot Dictee-tijd is.
Net zoals vanavond. En da’s toch een beetje jammer, want Het Dictee van dit jaar is geschreven door Herman Koch. De VPRO-gids wijdt een artikel aan dit leuke feit.

Tja… die VPRO-gids.
Die kwam al eerder zijdelings ter sprake op deze webstek.
Ik ben geen TV-liefhebber/-kijker. Toch vind ik de VPRO-gids een fijn tijdschrift. Het is dan ook geen èchte TV-gids.
Behalve het artikel over Het Groot Dictee van Herman Koch, staat er deze week bij de film‘agenda’ het volgende in:



Is toch een tikkeltje bizar om te lezen als je enkele dagen ervoor dit in de krant las:



En verder stond er nog een artikel in over de nieuwe uitstraling en dito logo van de NOS. Dat spreekt mij als hopelijk-grafisch-vormgever-in-spé dan ook weer aan.

O, dus nou is het ineens míjn schuld

De brandstof was bijna op en we hadden nog een lange weg te gaan, dus gingen we tanken. Het was een groot tankstation langs de snelweg en we namen pomp 14. Terwijl de slang erin hing, ik de hendel-of-hoe-heet-dat-ding stevig inkneep, maar de tellers en meters te lang helemaal niet liepen, hoorde ik vaag dat er iets werd omgeroepen waarin het woord dan wel getal ‘veertien’ in voorkwam. ‘Veertien’, was alles wat ik verstond, de rest werd meegenomen door de (stevige tot krachtige) wind (windkracht 4, aan de kust hard tot stormachtig, windkracht 6, draaiend van noordoost naar noord). Ik sloeg er verder geen acht op. (Ik was me op dat moment dan ook nog helemaal niet bewust van het feit dat wíj bij pomp nummer 14 stonden.)
Weer klonk er mededeling of iets dergelijks door de installatie, maar nu wat strenger: “… nummer 14… alleen… …ken… pasje”, en toen viel mijn oog op een klein briefje dat op het teller- en metervenster van de pomp was geplakt. Er stond op dat bij déze pomp alleen met een tankpas of pinpas kon worden getankt. R. had inmiddels het enorme bord dat op de kopse kant van onze pomp stond, ontdekt, met daarop in enorme letters de mededeling dat bij déze pomp alleen met een tankpas of pinpas kon worden getankt.
Er was dus geen vuiltje aan de lucht, want wij hèbben gewoon zo’n pinpas. Toch zat ik alweer achter het stuur om de auto snel naar nummer 13 te dirigeren. Nummer 13 had nl. niet zo’n briefje op z’n venster, en al helemaal niet zo’n enorm bord met enorme letters op z’n kopse kant. Het tanken daar ging dan ook zonder horten of stoten.
Bij de kassa meldde ik me, nogal gevat maar vooral héél erg ontwapenend met: “Ik ben het domme blondje van nummer 14”. Er verscheen een voorzichtig glimlachje om de mond van de kassamedewerker. Voorzichtig, hetgeen, wat mij betreft, op dat moment nog van alles kon betekenen. Hij sprak verder niet.
R. deed er een schepje ontwapening bovenop met een opmerking, meer nog tegen mij dan tegen de kassaman, in de trant van: “Tjonge, dat we dat bórd niet zagen…”. Het glimlachje van de man werd iets groter, hoewel nog steeds wat zuinigjes. Ik dacht dat hij de situatie misschien ook ‘wel grappig’ vond. Of dat ‘m niks kon schelen maar dat ie gewoon wat (standaard)vriendelijkheid wilde laten zien.
Toen alle noodzakelijke handelingen en formaliteiten geklaard waren, en de kassaman ons de kassabon overhandigde, zei hij: “Tja, dáár komen nou al die ongelukken op de weg door. Door mensen die niet goed kíjken”.

Nou, dat vond ik dus niet zó gevat.
(Bij ons thuis zeggen we dan: "Dat is ook" (soms op z'n Tilburgs: "Dè is ôk").)

Ta-tu-ta-tu-ta-tu

Gisteren werd het eindrapport van de Commissie Hendrikx gepresenteerd. Deze commissie heeft onderzocht wat er allemaal mis is gegaan voor en tijdens de Schipholbrand, en komt in haar rapport met ‘harde’ conclusies (en aanbevelingen?).
In de uitzending van NOVA van donderdag 15 december werd hier een item aan gewijd. In de studio was de heer Berghuijs, lid van de commissie Hendrikx, om nader toelichting te geven op een en ander, en ‘op locatie’ werd een aantal politici om een reactie gevraagd.
Aan het woord: Lousewies van der Laan van D’66. Ze bladert in het rapport en leest een aantal conclusies hardop. Dan zegt ze dat er wat haar betreft “snel gekeken moet worden naar welke andere gebouwen ook dit soort zowel structurele problemen hebben als ook welke fouten er in de procedure gemaakt kunnen worden, om te voorkomen dat als er weer een brand ergens uitbreekt, dat we dan niet weer dezelfde rampzalige resultaten zullen zien”.
De verslaggever vraagt haar of ze het vertrouwen heeft dat de minister dat ook zal doen.
“Nou, interessánt in het rapport”, zegt Lousewies, “is dat heel duidelijk de verantwoordelijkheid bij de gebruiker wordt neergelegd, dat is dus justitie, en dus ook de minister van justitie. Nu zullen wij aanstaande dinsdag met hem debatteren, en dit lijkt mij één van de meest brandende kwesties”.

Ik ga er ter geruststelling maar van uit dat de Plenaire Zaal op het Binnenhof een goedwerkende sprinklerinstallatie heeft en geen ‘vertraagde meldingsprocedure’.

(Op novatv kun je dit bekijken. Klik op 'do (15)' boven in beeld (tenminste, deze week is dat nog de te volgen weg) en dan op 'complete uitzending' (in plaats van op het betreffende item); Lousewies - met op de achtergrond een volop "brandende" kerstboom - komt vanaf ± 28.30 min. in beeld.)

Alsóf ik niks beters te doen heb...

... en de leuke lezer ook.

(*Claudy hoort stemmetjes* die zeggen: "Hou 'r dan ook 's mee óp!")

(Nog) niet iedereen kent Pukkie op dit moment.
Nu (klik!) al een beetje (beter).

Googlism kent Pukkie ook. En dankzij Googlism snap ik Pukkie weer wat beter. Ik weet nu in ieder geval welk merk hij is:

"...
Googlism for: pukkie

pukkie is de "circus" fan
pukkie is echt de lieveling van menig kind
pukkie is volgens zijn baasje een langharige koket (asjemenou)
pukkie is definitief met gegalvaniseerd gaas met grote mazen gesplitst in twee aparte flats (ochèrm)
pukkie is nog maar 2 weken in nederland (nou...)
pukkie is heel gelukkig in het circus
pukkie is gesteriliseerd (huh? HUH?)
pukkie is gechipt
pukkie is lief he pukkie zei ik zacht
pukkie is lief hè pukkie zei ik zacht
pukkie is een kruising boerenfox/ jack russel (oooh!) (zie je wel!)
pukkie is trouwens ook dol op rauwe andijvie
pukkie is rood gestreept van boven en wit van onderen (huh?)
pukkie is te lui om op te kijken (dat dan weer wel)
pukkie is de naam (yep!)
pukkie is de hamster van mike (o ow)
pukkie is die van zich laat horen (nee nee, lees nog 's goed, die link)
..."

Weer een identiteitscrisis getackled.
Nou ja... het verklaart in ieder geval een hoop.
Toch?

Zondagsrust

En nu is het weer wel goed.
Googlism eerbiedigt zeker de zondagsrust.

Inmiddels heb ik er zó veel ophef over gemaakt, dat iedereen vast heel hoge verwachtingen heeft.
Dan zal het tegenvallen.

(uitleg: Ik stuitte afgelopen vrijdag bij toeval op www.googlism.com. Wat dat heel psies is, dan wel hoe het psies werkt, weet ik ook niet (ik ben ook maar blont), maar het is gewoon 'wel grappig'. Je tikt een naam in, en Googlism dist - op één of andere manier vía Google - heel droog allerlei informatie op die over (personen met) die naam op het web te vinden is. Als je al die info leest, en je ziet of hebt ondertussen de betreffende persoon voor je, levert dat een aantal van-de-ha-ha's op.)

Nou moe!

Ik was best een beetje in m'n nopjes met m'n vorige logje, dat van 2 dagen geleden, van 9 december, weet je wel. Of liever gezegd, met de clue dan wel de verrassing ervan. (Hèb ik óók 'ns een kéér een clue. Die heb ik niet zo vaak namelijk.)

Kom ik nèt thuis van m'n werk (já, ik moet soms ook op zondag werken, ja!), denk ik: "Lekker even de eventuele (dankbare) reacties lezen en nog wat verder googlism-en..." ...is die hele site ineens zomaar, zonder overleg, laat staan met instemming mijnerzijds, van het ene moment op het andere, alsof het niksis, veranderd. Dusdanig dat het hele logje ineens kant noch wal meer raakt, nergens meer op slaat, behalve als een tang op een varken, enzo.
Nou já zeg!

Een aantal bezoekers heeft, afgaande op de ((on)dankbare) reacties, de bedoelde site nog voor z'n neus gehad. Koester die ervaring, zou'k zeggen; jullie waren een van de laatsten die getuige waren van de grapjes zeg maar van Dè Originele (?) Googlism. Het lijkt vanaf vandaag een ordinaire zoekmachine geworden.

De identiteitscrisis voorbij

Worstelt u, in dit Milleniumtijdperk (*Claudy loopt hopeloos achter*), ook zo met vragen als: Wie ben ik eigenlijk, Wat wil ik, Waar ga ik naar toe, en dergelijke?
Ofwel: hebt u (last van) een identiteitscrisis of dreigt u er in een verzeild te raken?

Ik wel!
Ik heb hád een identiteitscrisis. En niet zo'n kleintje ook niet.
(Even off the record: ik hèb helemaal (nog) geen identiteitscrisis (gehad) - ik ben dan ook nog láng geen 40 - maar voor dit logje doen we net alsof ik er wel een heb/had, goed?!)
Maar daar is nú een eind aan gekomen. Dankzij Internet. Leve Het Web.

Neenee, niet via '(voor-eigen-)doktertje-spelen.nl' of één of andere zelfhulpchatbox of 'mona-of-goedele-weet-raad.datisook' of zoiets.
Nee hoor. Gewoon. Via iets google-achtigs.
Ik tikte wat en ik klikte wat, en hupsakee... weg identiteitscrisis. Kijk maar: (klikkerdeklik!)

(Reken maar dat ik de trouwe en ontrouwe bezoekers van deze webstek - identiteitscrisis of niet - ook meteen even snel gegooglismt heb. GrBr (voor de niet-intimi: GrBr is het pseudoniem van me broer wiens echte naam ik gegooglismt heb) googlismen is bijvoorbeeld een aanrader (voor intimi) en dat met name het tweede "resultaat".)

ps:
of is 'gegooglismt' met een 'd' in plaats van de 't'?

Graag gedaan

Naast Oom André, Fred Benavente, Frits Philips, is kort geleden nog een markante mens overleden: Erik 'Sunshine'.
Behalve markant, was Erik iemand die viel in de "categorie" '(voorheen) dak- en/of thuisloze'. Tot voor kort verkocht hij de (officiële) Tilburgse straatkrant Allee bij "mijn" supermarkt, zittend op een stoel in het voorportaal van de winkel, veel shaggies rokend.

"Krantje misschien?", vroeg hij immer vriendelijk en beleefd.
"Ja, graag".
"Oh, wè fèèn" of "Oh, wè aardig van jou", was zijn volgens mij altijd zeer oprechte reaktie dan.

Hij was al lange tijd ziek, en vertelde daar wel eens wat over.
Vanavond stond zijn stoel op z'n vaste plek in het portaal, met bloemen en plantjes en een kaart van (het personeel van) de supermarkt erop. Dat vond ik nou 's heel goed gedaan van "mijn" supermarkt.



OK!

Sinterklaasje Bonnebonnebonne

Gisterenavond kwam ik, na een paar uurtjes oppassen, met de auto bij mijn huisje aan, en er was - zoals vrij gebruikelijk op dit soort momenten - in de buurt geen parkeerplek meer vrij. Eén van de weinige, kleine ongeneugten - wat zeg ik: niet meer dan een onhandigheidje - van het wonen in het centrum van een stad. Ik dacht: "Ik laat me niet kisten, en parkeer de auto op een tijdens winkelopeningstijden betaalde parkeerplek iets verderop maar toch nog best dichtbij, aangezien het nu geen winkelopeningstijd meer is en ik morgen al voor de winkelopeningstijden beginnen weer met de auto naar school ga".
Dat dacht ik. En zo gedacht, zo gedaan.

Een uurtje later besloot ik dat het heus beter uitkwam om de volgende dag in plaats van een halve lesdag een hele lesdag te spijbelen (en vergat daarbij ......).
Te SPIJBELEN, ja! Ik ben een verantwoordelijke student, maakte in deze een verantwoordelijke keuze die het negatieve predikaat 'spijbelen' (dus) eigenlijk helemaal niet verdient, maar toch... blijkbaar gonsde het in hogere of lagere sferen waar onze rationaliteit en realiteit geen plaats hebben al snel: "Tssssss... ze spijbelt, ze spijbelt, ze spijbelt", en strafte God of Sinterklaas of welke onverlaat dan ook die meent de dienst te moeten uitmaken, onmiddellijk:

In-der-daad: een parkeerbon!

Moraal van dit verhaal:
* Mijn (wijze) vader had gelijk toen hij gisterenmiddag zei dat ik niet alleen die avond moest oppassen maar altijd.
* Iemand anders de schuld gegeven van je eigen sufk.tterig gedrag is zo gepiept.
* Met de fiets naar het oppassen is ook zo gek nog niet.
* Enzovoort etcetera.

Waarom kwajongens, booswichten of (andere) bandieten het trouwens ook nog nodig vonden de linker buitenspiegel van de auto kapot te trappen, is mij nog niet helemaal duidelijk. (Eén van de kleine ongeneugten van het wonen in het centrum van een stad?)