30 november 2005

Ják






Vorige week vereerde en verraste Leuke Kleinezus mij met een onverwacht bezoek (net zoals vanmiddag trouwens, in het gezelschap van onze Leuke Ouwelui). Zoals altijd wilde ze graag thee drinken, en omdat ze toch wel kind aan huis is, en doet alsof ze thuis is (gelukkig), weet ze de theezakjes inmiddels zelf wel te vinden. Ze dook het theezakjeskastje in, op zoek naar de sinaasappelthee, en kwam weer te voorschijn met - naast het gewenste theezakje - een produkt met de volgende merknaam en het volgende logo:



Gatverdarrie, denk je dan.
Tenminste, dat dachten zij en ik op dat moment.

Maar nu de vraag: is dat wel een terechte gedachte? M.a.w.: om wat voor produkt gaat het hier eigenlijk? Voor u een vraag, voor mij een weet. Ik ben benieuwd naar de antwoorden, gokjes, associaties die deze kwestie zoal kan opleveren.
En nee, nu niet allemaal meteen de keukenkastjes induiken of de supermarkt uitpluizen. En nee, Tine, niet verraaje!
De afbeelding linksboven is daar al dan niet ter misleiding neergezet.
(Wat haar en mij betreft is er i.i.g. een overeenkomst: de vieze smaak van de (merk)naam.)

24 november 2005

Tegenvaller van de dag



Ik had trouwens verwacht vandaag een setting als hierboven aan te treffen. De (3) Heeren Platotoys hebben immers elk hun Eigen Bureau en hun Eigen PC (en hun Eigen Broodtrommeltje). En het enige wat ik vandaag op Hun Kantoor goed kon, was koffiezetten.
Toen ik erheen reed (nee-niet-met-de-tram-nee-huh-huh), hoopte ik dus stiekem op m'n eigen vierkante meter met tafelblad en tiepmachien (misschien hadden ze voor de gelegenheid zelfs Pajos' Remington uit 't vet gehaald) in een hoekje tussen kapstok en archiefkast.
Maar nee, ik moèst en ik zou plaatsnemen en -houden aan het bureau van Jos Joost (zei Edgar Robert).
Wat een tegenvaller.


(Alleen de komst van Storm op het einde van de middag, maakte het nog een beetje goed.)

Live-verslag



Mijn eerste vakantiedag in een rijtje van 6 ongeveer, en ik zit - as we speak - op de toko van Grotebroer en zijn handlangers te passen, omdat de heren directeuren vandaag deel II van de (verplichte) cursus 'Bloedblussen' volgen. Nou ben ik wel speels, maar als het er op aan komt, heb ik van (hun) speelgoed weinig tot geen verstand, laat staan van hun klanten, hun leveranciers, hun bevoorrading en dergelijke. Gelukkig is Zoli, de leukste, knapste, slimste, vriendelijkste, handigste en veelzijdigste Hongaar die ik ken, er ook.
Toch moet ik steeds aan
deze reclame denken, en moet ik opletten dat ik - nadat ik de telefoon keurig opneem met: "Platotoys, met Claudy, goedemorgen" - niet zeg van: "Best druk... in je eentje!".

(Nee, als iemand dat nu mag denken of zeggen, dan is dat Zoli, die hier vanmorgen al om 6.30u aan het werk was, de voorraad uit z'n hoofd kent, de chauffeur van GLS koffie geeft, nu 47 pallets aan het uitladen is met Meneer Heffels, facturen en verzendlijsten maakt, en de rust zelve is, wel.)

23 november 2005

Hoe moet dat nou?

(Brabants Dagblad, 23 november 2005:)


Oeps.
Ik bel nooit als ik aan het verkeer deelneem. Noch handsfree, noch onhandsfree. (Nou ja, alleen met m'n fietsbel, natuurlijk, als dat nodig is.) Dat kan me, zo te zien, op een fikse boete komen te staan.

19 november 2005

Rechts de muziek, hier de tekst

Mensenlief, er wordt zulke mooie muziek - al dan niet met mooie tekst - gemaakt.
En dat wisten jullie allang natuurlijk.
Vaak gebeurt het dat ik luister naar - doorgaans bekende en vertrouwde (want ik ben een beetje conservatief geworden op dat gebied) - muziek, tranen in de ogen krijg (geraakt door de soms ongelooflijke schoonheid ervan) en denk: "Dit MOET je ook horen (en mooi vinden)".
Dus zet ik - een beetje in navolging van
Ary - vanaf nu regelmatig die mooie, tot tranen bewegende muziek op deze stek, onder het kopje 'van welk een schoonheid' (zie kolom rechts).
En als de tekst ook wat mij betreft verplichte kost is, of als het de combinatie van muziek en tekst is die mij (bijna) doet huilen, dan plant ik de tekst hier ook.

Zoals nu:


Into my arms - Nick Cave

I don't believe in an interventionist God
but I know, darling, that you do
But if I did I would kneel down and ask him
not to intervene when it came to you
Well, not to touch a hair on your head
leave you as you are
and if he felt he had to direct you
then direct you into my arms

Into my arms
oh lord
Into my arms
oh lord

And I don't believe in the existence of angels
but looking at you I wonder if that's true
And if I did I would summon them together
and ask them to watch over you
Well, to each burn a candle for you
to make bright and clear your path
And to walk like Christ in grace and love
and guide you into my arms

Into my arms
oh lord
Into my arms
oh lord

But I believe in love
and I know that you do too
And I believe in some kind of path
that we can walk down, me and you
So keep your candles burning
make her journey bright and pure
That she'll keep returning
always and evermore

Into my arms
oh lord
Into my arms
oh lord

16 november 2005

Groter en belangrijker

"Heel Nederland in rep en roer vanwege over de dominomus-kwestie."
Ook ik moest er
hier en gisteren zo nodig iets over zeggen. Maar dat was vooral als een soort (passend) vervolg op m'n dominologje van vorige week.
Pfff... wat kan een mens zich toch makkelijk vrijpleiten van dingen waar ie liever geen deel van is. Ik dus in casu van "heel reppend en roerig Nederland". Ik hou niet zo van massahysterieke (bestaat vast niet) verschijnselen.

Begrijp me niet verkeerd: ik ben best een beetje een "meeloper", hoor. Steek m'n kop niet zo vaak boven het maaiveld uit, leidt een vrij onopvallend maar doorgaans tevreden bestaan, verhef m'n (protest)stem zelden en laat die ook anderszins (te) weinig horen. Komt nog bij dat ik nog altijd van "heel Nederland" hou. Maar toch... ik draag liever niet (meer) bij aan collectieve verontwaardigingen over relatief onbenullige zaken.
(Ook al vind ik het nog steeds niet leuk en een beetje verdrietig van die mus.)

Daarbij / want: er zijn (deze week) wel ergere, belangrijkere, verdrietigere gebeurtenissen.
Oom Andre is niet meer. Oom Andre was (wel) een op z'n minst opvallend figuur. Beetje tegendraads. Artistiek. Toch is hij er vrij stilletjes tussenuit gepiept.
Ik was dan ook aangenaam verrast om vanmorgen een heel heus artikel over hem in de krant aan te treffen.
(Groter en belangrijker dan dat over de mus.)

Ere wie ere toekomt.

(op de voorpagina:)

15 november 2005

Meer piek

(Brabants Dagblad, 15 november 2005)

Heeft die
Dommino Weijers zichzelf nou blij gemaakt met een dooie mus?
Denk het wel.
Die (ene) mus en die 23.000 stenen waren slechts het begin...
He he he.

Ik verzeker u: die viermiljoendriehonderdeenentwintigduizend steentjes gaan wel vallen.

Vóór D-day.

(En daar kan geen aorta tegenop.)

14 november 2005

"Schotland, Schotland, denk niet dat het ver is..."


Het wordt dus geen Bed&Breakfast. Ook geen hotel.
Het wordt een huisje. Een cottage.
In Schotland.


Het wordt een Scottish Cottage.

En zeg dat nou maar 'ns tien keer heel snel achter elkaar.


(Scottish Cottage - Scottish Cottage - Scottish Cottage - Scottish Cottage - Scottish Cottage - Scottish Cottage - Scottish Cottage - Scottish Cottage - Scottish Cottage - Scottish Cottage - ...)

13 november 2005

A.B.E.

Tine,

Carla zegt dat je 'eddinburra' moet zeggen.

Mededelingen van huishoudelijke aard


1.
En ik nog maar verongelijkt denken dat er nóóit iemand reageert.
Wat bleek: ik had zéér per ongeluk bij mijn Blogger-instellingen de functie ingeschakeld waarbij berichten van mijn trouwe en andere lezers pas gepubliceerd worden nadat ik daarvoor toestemming heb gegeven.
Da was nou 'ns echt niet de bedoeling! Jullie reageren maar raak.

2.
We hebben een nieuwe koelkast en vriezer (èindelijk weer 24 uur per dag ijs tot mijn beschikking).

3. Ik moet stofzuigen, maar doe dat lekker niet.

10 november 2005

Piek



De wekker liep gevoelsmatig te vroeg af.
Op het werk werden bezuinigingen medegedeeld die de boel nog meer doen verschralen, tot op een ondergrens.
De belangrijke fax kon niet verstuurd worden.
Het winkel-pin-systeem lag plat in het hele land, dus moest ik de volle boodschappentas in de winkel achterlaten en wel 5 minuten "om"fietsen naar de geldautomaat waar wel gepind kon worden.

En toen...

... toen viel de VPRO-gids op de deurmat. Hoewel een fijn tijdschrift, was dat op zich nog niet voldoende om m'n dag weer goed te maken. Een aankonding daarin deed echter in één klap alle ellende van vandaag verbleken en vergeten.
En dat terwijl het toch eigenlijk geen verrassing had moeten zijn. Het is immers al járen een vast baken in deze donkere dagen voor Kerst enzo. Zo'n (blijde) gebeurtenis die elk jaar op hetzelfde moment terugkomt waardoor het je een zeker houvast, overzicht of structuur biedt, en je doet beseffen dat de tijd toch wel snel gaat ("Asjemenou, is het al weer..."). Zoals voor sommigen de eigen verjaardag, of het begin van de vakantie, of carnaval, ofzo (*). Zoiets, snap je?!
Ik had het dus kunnen weten. Het is immers bijna half november. En als het bijna half november is, dan is HET dus bijna zover.

Hè?
Neejuh! Ik heb het niet over de intocht van Sinterklaas. Dat wás altijd zo'n hoogtepunt bijna half november, totdat...
Wat zegt u?
Nee, ook niet de Nationale Wetenschapsquiz. Dat was inderdaad ook iets om naar uit te kijken, zo met Wim T., maar die doet ut nie meer (*geeft vette knipoog naar zus D.*).
Nee hoor, ook niet Het Groot Dictee der Nederlandse Taal. Was lang vaste prik, tot ik er naar mezelf toe voor uit durfde te komen dat dat te moeilijk voor me is.

Nee joh, ik heb het over een programma... wat zeg ik... Life-Event dat alle zojuist genoemde hoogte- en/of lichtpunten ver, heel ver achter zich laat.
Ik heb het over...

DOMINO D-DAY!!!

Man, dat is volgende week vrijdag al weer!!! Domino D-day! Nog maar 8 nachtjes slapen. En dan: weer een hele vrijdagavond smullen en genieten. Mmm, lekker...
Domino D-day.
En dan gaat het me niet eens zozeer om die steentjes, hoor; die zien er eigenlijk elk jaar hetzelfde uit. Het record-aspect boeit me ook niet zo; of er nou 4 miljoen of 5 miljoen vallen, ik geloof het allemaal.
Nee, het is mij toch vooral te doen om die leuke Hans Kraaij jr. die het elk jaar weer zo fan-tas-tisch weet (over) te brengen, met zijn wervelende commentaar en diepgaande interviews.
Maar nóg meer dan Kraaij kluistert DE AORTA mij aan de buis. Of liever gezegd: de uitleg omtrent (de precieze werking van) de aorta, de onderstreping van het belang van deze levensader voor de valvoortgang ("zolang de aorta loopt, is er niks aan de hand, mensen"), en het verdere aorta-commentaar ("mensen, de aorta loopt nog", "ai, daar dreigde de aorta even te stokken", "ai ai ai, daar gaat het even goed mis, maar de aorta, die nog steeds loopt, mensen, vangt het probleem mee op") dat de spanning tot ongekende hoogte opvoert. Ik kan er maar geen genoeg van krijgen. Ik vind dat keer op keer toch zo'n leuk en boeiend verhaal! Gelukkig dus maar voor mij dat dat ongeveer 20 keer per uur verteld wordt.

Goed, het moge duidelijk zijn waar ik volgende week vrijdagavond ben: thuis op de bank bij SBS6 en in de zevende hemel.

(*) deze voorbeelden komen voor het grootste deel nièt uit eigen ervaring

08 november 2005

Wondere maar kleine wereld

(Waarschuwing vooraf: pas op!
Dit wordt een langdradig verhaal - en veels te lang voor een weblog - maar ik moèt het even kwijt.)

Ik ben aan het webloggen geslagen zonder dat ik het zelf in de gaten had. Al lang had ik een eenvoudige webstek, en in januari van dit jaar dropte ik daar een “eerste” verhaaltje. Een hele tijd later volgde pas een tweede, en wat sneller een derde, een vierde, een vijfde…
Natuurlijk had ik al lang van het fenomeen ‘weblog(gen)’ gehoord, maar er verder nooit naar omgekeken. Tot ik in – ik meen – mei van dit jaar via een forum voor de eerste keer een heus weblog bezocht; meteen een heel aangenaam (ja, sóms is de eerste keer ook de beste):
toblijn.web-log.nl (inmiddels beter behuisd op www.toblijn.nl). Het weblog van Peet, de enige webloggert die ik ook van gezicht ken en zelfs in levendelijve-en-hoogsteigenpersoon heb mogen aanschouwen (in 1988/1989 woonde ik een klein jaar in hetzelfde studentenhuis als zij).
Ondertussen had ik door dat wat ik aan het doen was op m’n webstek, wel wat weg had van webloggen, en dat webloggen leuk is. En kreeg een en ander een structureler en regelmatiger karakter. En was het daardoor al gauw niet meer praktisch om het op m’n “oude” stek voort te zetten, dus verhuisden m’n verhaaltjes naar Blogger. En bemoeide ik me (stilletjes) meer en meer met het weblogwereldje (en een wereldje op zich is het): andere weblogs zoeken en (regelmatig) lezen, proberen met een zekere regelmaat zelf te loggen, en andere logs op m’n blogroll (ja, zo heet dat schijnbaar) zetten, in de hoop iets meer bezoekers te trekken dan de trouwe, mij zeer dierbare bezoekers van het eerste uur, Zus T., Pajos, Broer J.,
vriendinnetje-van-vroeger C. te S. in I.

Tja, die blogroll…

(even tussendoor: ‘blogroll’ bekt wel lekker, maar vanwege dit heb ik het vanaf nu over loglinklijst, afgekort: LLL)


Tja, die blogroll loglinklijst…
Het eerste weblog dat daar op kwam, was (natuurlijk) Toblijn. En Toblijn heeft een uitgebreide loglinklijst, waarvan ik in een handomdraai een aantal links naar logs had kunnen kopieëren naar de mijne, maar dat vond ik wat te gemakkelijk. Bovendien krijg je al gauw een soort van vicueuze cirkel als “iedereen” direct of indirect “maar naar elkaar linkt”. Ik ging dus op zoek naar andere weblogs. Via de zoekterm ‘humor’ (als ik het me goed herinner) belandde ik op ‘En wat dan nog’ van Rutger. Dat bleek wel mijn stukje cake kopje thee, en zo werd Rutger nummer 2 (nou ja, z’n weblog dan, he). Nummer 3 was

(even tussendoor: ik zie nu die scene met de doorgaans vreselijke Andie MacDowell en de beter te pruimen Hugh Grant, uit ‘Four weddings and a funeral’ – weet u wel – voor me)

‘Van die dingen’ van Ary, die ik vond met de zoekterm ‘van die dingen’ (een deel van mijn eigen blogtitel). Ook behoorlijk mijn ding, dus ‘Van die dingen’ staat steady op m’n LLL. Via de LLL van ‘Van die dingen’ kwam ik op ‘Noviolog’ en via ‘Noviolog’ weer bij ‘Missgien’; twee weblogs die me aanspreken, dus sloeg ik gemakshalve de hierboven genoemde argumenten in de wind en plantte ze op mijn LLL.
Kort geleden zocht en vond ik met veel zoektermen tegelijk ‘Momoniek’ van Moniek, en omdat ik bij het lezen van slechts een paar van haar verhalen al een aantal overeenkomsten zag met mijn, laten we zeggen, interesses (Engelstalige boeken lezen, spelletjes, psychologie, en haar gebruik van de term ‘avonturen’) belandde ook Moniek op het betreffende lijstje.

Ondertussen wordt dit een lang en langdradig verhaal - u was gewaarschuwd - , maar ik ga nu onderhand tot het punt komen, dus blijf nog ff hangen als u al niet bent afgehaakt.

Peet van ‘Toblijn’ vond mij min of meer; daarna vond ik, he-le-maal zel-luf ja! en los van elkaar!, ‘En wat dan nog’, ‘Van die dingen’ en ‘Momoniek’. Allemaal logs met een eigen loglinklijst, via welke ik ook andere weblogs (soms) bezoek. Dus “ken” ik nu (een beetje):
- de Peet-kliek, met o.a. Paool, Zeppo en Claver
- de Ary-kliek, met o.a. Noviolog
- de Noviolog-kliek, met o.a. Missgien
- de Missgien-kliek
- de Rutger-kliek, met John
- de Moniek-kliek, met o.a. Knopje en Foefer
Voorzover ik weet allemaal mensen / kliekjes / weblogs die voor het grootste deel:
- elkaar niet (of nauwelijks) persoonlijk kennen
- niet bij elkaar in de buurt wonen (behalve de logs dan; die wonen allemaal op Web-log.nl, Blogspot.com of op hun eigen .nl-domein)
- niet naar dezelfde kroeg, bioscoop of concertzaal gaan
- geen familie van elkaar zijn
- enzovoort
En nogmaals: een aantal van hen heb ik zelf, los van elkaar gevonden.
En voor zover ik weet zijn er alleen al in Nederland dui-zen-den weblogs.

Dus de laatste tijd val ik, al loglezend, van de ene verbazing in de andere, want
- kom ik ineens Zeppo-van-Peet tegen bij de reacties op het log van Ary
- blijken Paool-en-Claver-en-Pinksoup-van-de-LLL-van-Peet ook op de LLL van Missgien-die-ik-vond-via-Noviolog-via-Ary te staan
- komt Neneh voor op de LLL van Peet èn op de LLL van Foefer-van-de-LLL-van-Momoniek
- schreef Rose-van-de-LLL-van-Momoniek een reactie op een log van Peet
- …
En zo waren er nog zeker een drie, vier andere te leggen of gelegde linken waardoor ik verstrikt raakte in het weblogweb van “mijn” weblogs waarvan ik dacht dat die niks met elkaar te maken hadden, waardoor ik die verbanden nu niet meer precies weet of kan achterhalen, waardoor er bij de laatste twee streepjes puntjes staan.

(Het is een heus web (en wie is de spin of spil?)! Een organisatie! Een (grote) kliek! Een bende! Een sekte!)


Nou, en dat vínd ik fascinerend!

(Wordt waarschijnlijk nog vervolgd; dit roept namelijk vragen op!)

06 november 2005

Beetje verdrietig

Dus ik op Internet naarstig op zoek naar accommodatie in Edinburgh voor begin februari 2006.
Krenten zijn we niet, maar ik kijk altijd uit naar de goedkoopste mogelijkheden die voldoen aan onze bescheiden eisen en wensen. Verder klaag ik nooit over "de prijzen van tegenwoordig". En Engeland ís duur, dat weten we (remember de lunch in Soho (aug. 2005): 4 sandwiches, 3 pints en T.'s cup of tea, €50 astebliefdankuwel).
De Bed&Breakfast is was oorspronkelijk dè goedko(o)p(st)e maar doorgaans prima en tevens charmantste manier van overnachten in Engeland. En hoewel o.a. Nederland ook B&B's kent, is het toch typisch Engels. Lekker hoor.

Maar tijden veranderen, ook in de B&B-wereld:

een reactie van één van de 10 B&B's waar ik tot nu toe naar heb geïnformeerd

Hello Claudy,
Thank you for your enquiry. We would be pleased to accommodate you at *** Guest House. The room would be a large family room with 3 single beds, en-suite power shower, tea and coffee facilities and 80 channel satellite TV available.
This is one of the busiest times of the year for us and the price of accommodation reflects this. The rate is 75GBP per person per night. Any other information you require or special needs you would like us to accommodate please don't hesitate to ask. Full Scottish Breakfast is served from 7:30 – 8:30 am with a Continental Breakfast also available if preferred.
No smoking allowed. No pets allowed (except guide dogs). Check out time up from 09:30–10:00am.We are located ***, minutes from the city centre, within easy access to ***. We also have ample private off road parking. Driving directions are available on request.
I can only hold this offer provisionally for 48 hours from time of reply, after which if I have not received a confirmation from you the offer will be withdrawn.
We hope to see you soon.
Kind regards,
L*** at *** Guest House.

Rekent u even mee?
We gaan met z'n drieën 5 dagen / 4 nachten. 3 x 4 x £75 = £900 = €1350 = f2970,-
... *slik* ...
Bijna 3000 piek!!! Voor 5 dagen in een Bed&Breakfast in Edinburgh!
Sorry hoor, maar daar word ik een beetje verdrietig van.
(En dan te bedenken dat ze op de site "adverteren" met prijzen vanaf £20 per persoon per nacht.)

(Het is trouwens 'one of the busiest times' vanwege de Rugby-interland Frankrijk-Schotland op 5 februari. Ook dat nog.)

04 november 2005

Ja zeg...

... moèten we alwéér...

Rustig maar, we hebben een goed excuus.
Edinburgh staat al langer op ons verlanglijstje.
Cambridge trouwens ook.
Dus.

02 november 2005

* NIEUW * NIEUW * NIEUW *

(Brabants Dagblad, 2 november 2005)
Ja, kijk, veel verstand van geneesmiddelen of wat daar op moet lijken, heb ik natuurlijk niet. Scheikunde was niet m'n sterkste kant, anders was ik wel dierenarts geworden.
Toch heb ik hier een mening over. Ik denk dat Connie Braakhaven Breukhoven nog minder verstand heeft van geneesmiddelen dan ik


- ik bedoel maar -

maar ik vind dat 'ze' haar uitvinding desalniettemin moeten goedkeuren en registreren. Goedkeuren, niet vanwege de vermeende genezende werking of eventuele lekkere smaak, maar vanwege de naam: antikankerdrankje. Prachtig woord! En dan registreren. In het Groene Boekje.